Goedeavond,

Een dag later dat het verslag van Hans word geplaatst, dit is met een reden. Gisterenavond stuurde Hans mij zijn verhaal met een reactie eronder... Nog niet plaatsen, hij wilde dat ik het eerst las en wilde praten... Dit heeft hij ook met Joke en Jolanda gedaan. Een groot deel van zijn komende route bestudeerd en het blijft nog lang hetzelfde, steeds weer die autoweg op. Samen hebben we besloten dat dit een leuke reis moet zijn en geen doden rit en dat het verstandig is om het af te breken. Uiteraard ook gekeken voor andere opties... Van zijn route afwijken... Dit zou kunnen maar dat betekend dat hij het binnenland in moet en constant bergen over moet, met dik 30 kilo aan bepakking is dat voor Hans niet te doen en zal hij te voet die bergen over moeten... Ook geen leuke optie. Hij gaat nu uitzoeken of er stukken zijn waar hij leuk kan fietsen... Afwijken van zijn plan en route en kijken of hij leuke fietstochten kan vinden zonder het doel Malaga maar genietend van al het moois om hem heen.

Dachten we allemaal dat hij zo goed voorbereid was... Maar soms zie je dingen toch over het hoofd.

Hier onder het verhaal wat hij me gisteren stuurde, ik zit nu op hem te wachten in de hoop dat hij iets anders leuks heeft gevonden...

Donderdag 27 April 2017

Vanmorgen vertrokken met wat grijze bewolking, maar dat duurde niet zo heel lang en toen kwam het zonnetje. Ik denk dat het 26 a' 27 graden was, alleen door de wind voelde het kouder aan.

Vandaag 100 km langs zoevende auto's en ook vooral vrachtwagens gereden, ik heb mij vandaag diverse malen niet veilig gevoeld, als er een vrachtwagen voorbij komt en je hebt maar 60 cm speling (soms zelfs nog minder) tussen de vangrail en de vrachtwagen en door de wind verplaatsing word je nog eens heen en weer geslingerd.

Dan heb je er ook nog van die agressieve chauffeurs bij zitten, als ze naast je zitten dat ze vol op de claxon drukken en je zit al met schrik op de fiets.

Dit is nu de derde dag dat ik over autostrada moet fietsen en dat is niet leuk meer.

Het probleem is dat elk dorpje of plaats dat aan zee ligt, die kun je vanaf de grote weg binnen rijden en dan kun je het hele dorp doorkruisen en als je eruit wil zul je toch weer terug moeten naar waar je bent binnen gekomen.

En daar heb ik diverse keren mijn neus aan gestoten, er in rijden in de hoop dat je een rustiger weg vind maar zoals ik al zeg, je moet telkens terug.

De afgelopen dagen als ik op de autoweg fietste viel het mij op dat er veel gedenk bloemen met foto op de vangrails stonden, allemaal plaatsen waar iemand overleden was.

Omdat ik wist dat ik vandaag de hele dag op de weg zou fietsen, heb ik eens geteld hoeveel van die gedenk plaatsen er zouden zijn, op 100 km van vandaag precies 31 keer.

Dus je kunt je voorstellen hoe ik mij vandaag gevoeld heb.

Ik heb net de kaart bestudeerd en tot aan Monaco zijn nog 2200 km, en van die 2200 km moet ik er zeker nog 1750 km over de autostada rijden. En daar tussen in zitten hier en daar stukken die paralel lopen aan de hoofdweg.

Nu is de vraag aan mezelf, wil ik dat... ik wil genieten en om mij heen kijken, hier en daar stoppen maar nu zit ik alleen maar gestrest in mijn spiegel te kijken.

Dus ik ben heel erg in twee strijd hoe nu verder.

Ik ga er eerst nog eens een nachtje over slapen en neem morgen de beslissing of ik mijn reis afbreek.

Groetjes Hans.